Βρισκόμαστε στη Λεωφόρο Αγίου Δημητρίου 120, στον Άγιο Δημήτριο. Εδώ, στο κατώφλι της μονοκατοικίας που αντικρίζουμε, ο παππούς Παναγιώτης διατηρούσε μια μικρή αποθήκη για να βάζει τα βαρέλια του κρασιού που έφτιαχνε μόνος του και που, λίγο αργότερα, περνούσαν όλοι οι κάτοικοι της περιοχής για να το προμηθευτούν. Ανάρπαστο βλέπεις…

Όταν πια ο παππούς Παναγιώτης «έφυγε» ξαφνικά από τη ζωή, ο γιος του, Κωνσταντίνος Δήμας, πήρε την απόφαση να μετατρέψει αυτή την αγροικία του 20ου αιώνα σε ένα κουτούκι, όπου θα μαζευόταν με τους φίλους του να φάνε, να πιούν και να τραγουδήσουν με τις κιθάρες τους. Μεταξύ των τότε φανατικών θαμώνων -αλλά και καλοί φίλοι του Κωνσταντίνου-, οι Πάνος και Χάρης Κατσιμίχας, που μέσα σε αυτό το οικογενειακό ταβερνάκι, ονόματι Ρεμούτσικο πια, έγραψαν κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους.

Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα για το «Ρεμούτσικο», ονομασία προερχόμενη από την αργκό λέξη «Ρεμούλα», που σημαίνει τράκα, την οποία και συνήθιζε να χρησιμοποιεί ο παππούς Παναγιώτης όταν πήγαινε σε φιλικές εκδηλώσεις και γλέντια, και ο γιος του Κώστας την επέλεξε για να τον τιμήσει.

Τα χρόνια κύλησαν και μοιραία ετούτο το κουτούκι πέρασε στα χέρια των δύο γιων του Κώστα, Ηλία και Παναγιώτη Δήμα, οι οποίοι – πάντοτε με τη συντροφιά και την πολύτιμη βοήθεια της μαμάς Σοφίας- συνεχίζουν να βαδίζουν στα χνάρια της παράδοσης που κληρονόμησαν.

Ο Ηλίας το γνώριζε. Ήξερε από μικρός –σχολείο ακόμα- ότι αυτό θέλει να κάνει και αυτό θα κάνει: «Από μικρό παιδί που τριγυρνούσα εδώ μέσα, ήξερα πως θα ασχοληθώ με αυτό. Απ’ όταν, για να κάνω λάντζα, έβαζα καφάσια μπύρες το ένα πάνω στο άλλο για να πατάω επάνω επειδή δεν έφτανα!».

«Πόσο δύσκολο είναι να συνεχίσει κανείς μια ήδη επιτυχημένη επιχείρηση και, μάλιστα, να φροντίζει ώστε να την πηγαίνει συνεχώς ένα βήμα παραπέρα;» τον ρωτάμε.

«Πολύ! Ειδικά, αν σκεφτεί κανείς πως πολλοί είναι εκείνοι που αναλαμβάνουν στις μέρες μας έτοιμα μαγαζιά με αρκετά καλή πελατεία και τα βλέπουμε να «βυθίζονται» πάρα πολύ γρήγορα».

Κι όμως, σήμερα -και παρ’ όλες τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει κατά καιρούς ο κλάδος της εστίασης (κρίση, κάπνισμα, κορωνοϊός,..)- ο Ηλίας και ο Παναγιώτης, με απαράμιλλο ήθος, εξαίρετες γνώσεις, υπομονή και επιμονή, έχουν καταφέρει να αναδείξουν το Ρεμούτσικο σε μία από τις πιο δημοφιλείς παραδοσιακές ταβέρνες της Αττικής.

Lia Lignou Photography

Πρόκειται για ένα κομμάτι της ιστορίας αυτής της πόλης, που επιμένει να διατηρεί μέχρι και σήμερα την αυθεντικότητα και την οικογενειακή θαλπωρή του τότε.

Το αντιλαμβάνεται, άλλωστε, κανείς από την πρώτη κιόλας επίσκεψή του στο μαγαζί. Στην πόρτα της εισόδου, φάτσα-κάρτα το ψυγείο με τα κρέατα και τα παϊδάκια, σου δίνει κατευθείαν το μήνυμα (ειδικά αν είσαι τόσο τυχερός όσο εμείς που ακούσαμε μέχρι και τον ήχο των μπιφτεκιών που πλάθονταν εκείνη την ώρα!).

Στη συνέχεια, περπατώντας προς τους δύο –παραδοσιακούς, αλλά με μικρές μοντέρνες πινελιές- χώρους τους οποίους διαθέτει, καταλαβαίνεις ακριβώς γιατί αυτό το μέρος είναι ιδανικό για όλες τις εποχές του χρόνου.

Το χειμώνα, ο -διακοσμημένος με ξύλο και μωσαϊκό- εσωτερικός του χώρος, με συντροφιά τα δύο μεγάλα τζάκια, που σιγοκαίνε νοσταλγικά προσδίδοντας τη ζεστασιά της ελληνικής φιλοξενίας, σε ταξιδεύει σε κάποιο παραδοσιακό ορεινό χωριό της Ελλάδας.

Το καλοκαίρι, πάλι, ο όμορφος και περιποιημένος εξωτερικός του χώρος, με την υπέροχη καταπράσινη αυλή, θυμίζει στους επισκέπτες του κάτι από ελληνικό νησί.

Κι ενώ νομίζεις πως τα έχεις δει όλα, το χώρο που αντικρίζεις τώρα σίγουρα δε τον έχεις ξαναδεί κι ούτε περίμενες να τον δεις εδώ.

«Κρυμμένη» κάπου στο βάθος, σαν ένα άλλο μαγαζί μέσα στο ίδιο το μαγαζί, δεσπόζει επιβλητική η ολάνθιστη «Αυλή της γιαγιάς».

Η πραγματική αυλή της γιαγιάς του Ηλία και του Παναγιώτη, που φτιάχτηκε για να σου θυμίσει κάτι από κυκλαδίτικο νησί ή μια παλιά Αθήνα.

Δημιουργημένη μόλις φέτος, έχει ήδη κατακτήσει τις καρδιές του κόσμου, που ζητάει επίπονα να καθίσει εδώ, χειμώνα- καλοκαίρι. Γιατί εδώ ο νους ταξιδεύει, ξεφεύγει από τις έγνοιες της καθημερινότητας και νιώθει, από την πρώτη κιόλας στιγμή, πως έχει ξανάρθει.

Γύρω γύρω, θα αντικρίσεις φωτογραφίες του μαγαζιού του τότε, φωτογραφίες του παππού και της γιαγιάς, ονόματα ελληνικών νησιών, ποιηματάκια, ζωγραφιές αλλά και κάθε λογής μικροσκοπικά αντικείμενα της γιαγιάς, που πολύ θα θέλαμε να τα πάρουμε σπίτι μας, αν δεν νιώθαμε ήδη πως βρισκόμασταν στο σπίτι μας ή μάλλον στο εξοχικό μας, που φιλοξενούσε όλα τα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων.

«Νιώθω πολύ τυχερός που έχουμε αυτό το χώρο και σίγουρα πολύ συγκινημένος. Εδώ έχω μεγαλώσει, έχω παίξει και τώρα έχουμε καταφέρει αυτός ο χώρος να γεμίσει μυρωδιές, αρώματα, χαμόγελα και η γιαγιά να χαίρεται από κει ψηλά», εξομολογείται ο Ηλίας.
Και είναι πλέον βέβαιο, πως όσα κι αν αλλάξουν στο μαγαζί, αυτή η αυλή θα είναι πια η σταθερά τους!

Σταθερές, όμως, αποτελούν και η αυθεντικότητα, το «χρώμα» και κυρίως οι απλές, ξεκάθαρες και συγχρόνως μοναδικές γεύσεις του.

«Ό,τι δεν τρως εσύ, δε θα το δώσεις ποτέ στον πελάτη σου», έλεγε ο μπαμπάς Κωνσταντίνος. Κι αυτό έγινε το Α και το Ω για τα παιδιά του.

Το Ρεμούτσικο φημιζόταν πάντοτε για τα κρέατα του, τα ζουμερά ψητά του, το πολύ καλό κεμπάπ, το εξαιρετικό γεμιστό μπιφτέκι και τα «διαχρονικά» παϊδάκια του και την παράδοση αυτή φαίνεται να κρατά έως σήμερα. Τα παϊδάκια του, μάλιστα, όχι μόνο χαρακτηρίζονται από πολλούς ως τα πιο νόστιμα της Αθήνας, αλλά –για του λόγου το αληθές- είναι και βραβευμένα επισήμως!

Εξίσου διακεκριμένο best seller (βλέπεις, το κοινό του έρχεται από όλες τις περιοχές της Αττικής για να το γευτεί), φυσικά, το χοιρινό κοντοσούβλι, μία συνταγή -και σπεσιαλιτέ του πατέρα Κωνσταντίνου- που παραμένει αναλλοίωτη από το 1982, όπου πρωτοάνοιξε το Ρεμούτσικο.

Όπως αναλλοίωτα μένουν σχεδόν τα περισσότερα πιάτα του καταλόγου, κρατώντας μια σταθερή πορεία στο χρόνο και προσθέτοντας μόνο ένα με δύο πιάτα κάθε έτος. Και μάλλον αυτά προστίθενται όταν ο Ηλίας επιστρέφει από διακοπές στα ελληνικά νησιά, επηρεασμένος από τις καλύτερες γεύσεις του τόπου μας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα και αγαπημένη προσθήκη η απλή, δροσερή και αρωματική σαλάτα Σχοινούσας (με ξινομυζήθρα από τη Σχοινούσα, ρόκα, ντοματίνια, κρέμα βαλσάμικο και κουκουνάρι).

Όταν βρεθείς εδώ, θα τιμήσεις, ακόμα, τα χειροποίητα τυροπιτάκια με σουσάμι (μαύρο & κανονικό) και μέλι, τα λαχταριστά παστουρμαδοπιτάκια, την προβατίνα και, βέβαια, ό,τι άλλο τραβάει η όρεξη σου, όλα βασισμένα εξ’ ολοκλήρου στη σωστή προετοιμασία και τα ποιοτικά, αγνά και φρέσκα υλικά (ξέχνα τις κατεψυγμένες και τυποποιημένες γεύσεις εδώ), σερβιρισμένα στις πιο γενναιόδωρες μερίδες, δοσμένα, όμως, πάντοτε σε τίμιες τιμές. Μια ματιά στο μενού, άλλωστε, αρκεί για να διαπιστώσεις!

Τελειώνουμε με μία ειδική μνεία στις Τετάρτες, τη μέρα που το Ρεμούτσικο πραγματοποιεί βραδιές με ζωντανή μουσική και γεμίζει από κόσμο που γλεντάει με την ψυχή του μέχρι και τις μεγάλες ώρες! Και ακόμα και αυτή τη μέρα σου εγγυόμαστε ότι θα φας γρήγορα και κυρίως «σαν στο σπίτι σου».

Έτσι, με 40ετή εμπειρία πια, αγάπη για το ποιοτικό φαγητό, σεβασμό στην πρώτη ύλη και άριστη εξυπηρέτηση, το «Ρεμούτσικο» στέκεται απολύτως αυθεντικό και ποιοτικό στο πέρασμα του χρόνου.

Η μακροβιότητά του, άλλωστε, επιβεβαιώνει όχι μόνο την ορθότητα κάθε συνταγής, αλλά και τη δεδομένη ικανοποίηση που προσφέρει σε κάθε φιλοξενούμενό του!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΡΕΜΟΥΤΣΙΚΟ!

Περισσότερες πληροφορίες…